«Η καριέρα χτίζεται με σκληρό… δούλεμα»! Δεν το είπε κάποιος άσχετος, αλλά ένας από τους καλύτερους καθηγητές που είχα στο μάνατζμεντ. Ηταν πολύ καλός στη θεωρία, αλλά γνώριζε πολύ καλά την πράξη.
Διότι πριν αποφασίσει να διδάξει σε μεγάλα πανεπιστήμια, είχε ξεκινήσει την καριέρα του από delivery boy και έφτασε διευθυντής σε πολυεθνική, ύστερα από 30 χρόνια εργασίας. Δηλαδή είχε δουλέψει στη ζωή του και είχε αντιμετωπίσει πολλά αφεντικά, προϊσταμένους, συναδέλφους, κυκλώματα, αδικίες, ατυχίες, αλλά και θετικές συγκυρίες. Αντιμετώπισε καχύποπτους, άσχετους, στραβόξυλα, αλλά και εμπνευσμένους συναδέλφους, προϊσταμένους με ηγετικές ικανότητες και αφεντικά με όραμα.
Οταν μου είπε τη φράση αυτή ήταν 67 ετών. Συζητούσαμε σε καφέ για το τι θα κάνω στη ζωή μου επιστρέφοντας στην Ελλάδα. Μόλις είχα αποφοιτήσει, κρατώντας μεταπτυχιακό από ένα από τα καλύτερα ίσως πανεπιστήμια του κόσμου στο είδος του. Ο καθηγητής ήθελε να αποχαιρετίσει τους μαθητές του, έναν έναν ξεχωριστά, κάνοντας μια μικρή κουβέντα. Αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα, αλλά κάπου αλλού θεωρούνται ως μέρος της δουλειάς και της υποχρέωσης ενός καθηγητή πανεπιστημίου.
Η συζήτηση ξεκίνησε όταν με ρώτησε αν έχω κάτι έτοιμο στην Ελλάδα ή αν έχω βρει δουλειά. Του απάντησα ότι έχω βρει δουλειά και ότι με τις σπουδές μου, τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση θα πετύχω να γίνω χρήσιμος και, κατά συνέπεια, περιζήτητο στέλεχος. Γέλασε και μου απάντησε: «Σκληρή δουλειά ίσως, σκληρό δούλεμα οπωσδήποτε αν θες να πετύχεις». Στην αρχή γέλασα με το αστείο και μετά σκέφτηκα ότι μάλλον καυτηρίαζε την ελληνική πραγματικότητα για να με προσγειώσει: «Αυτό ισχύει σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Ισχυε πάντα, ισχύει και θα ισχύει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι στη Γη. Μην το ξεχάσεις, νέε μου».
Φαίνεται ότι πήρα ένα τόσο απορημένο ύφος που ένοιωσε την ανάγκη να μου το εξηγήσει επιστημονικά. «Τι λέγαμε στο μάθημα;», με ρώτησε, δίνοντας ο ίδιος την απάντηση: «Οι άνθρωποι έχουν την τάση της προβολής. Βλέπουν σε κάποιον άλλον μία κατάσταση ή έναν άλλον άνθρωπο που αγαπούν ή που μισούν. Οσοι ξέρουν να δουλεύουν “επιστημονικά”, δηλαδή χωρίς να γίνονται αντιληπτοί, δημιουργούν στον άλλον μία αίσθηση ασφάλειας».
Το κριτήριο του αφεντικού
Και συνέχιζε να εξηγεί: «Πως διαλέγει το αφεντικό τον πιο χρήσιμο υπάλληλο; Επιλέγοντας αυτόν που πιστεύει ότι θα είναι πιο αποτελεσματικός. Ποιον θα προάγει και θα τον επιλέξει αντ’ αυτού; Οχι αναγκαστικά τον πιο χρήσιμο, αλλά αυτόν που πιστεύει ότι του “μοιάζει” περισσότερο ή που πιστεύει ότι θα τον αντικαταστήσει καλύτερα. Δηλαδή θα προστατεύσει την εικόνα του αφεντικού. Αρα, αυτός που ξέρει να “δουλεύει” καλά τον κόσμο στην πραγματικότητα “πλασάρει” τον εαυτό του όπως θα ήθελαν οι άλλοι. Με αυτόν τον τύπο, λοιπόν, νιώθουν άνετα, νιώθουν ασφάλεια. Κατάλαβες;», με ρώτησε.
Ναι, του απάντησα και αμέσως έκανα την ερώτηση: Πως γίνεται το «επιστημονικό δούλεμα»; Η απάντηση ήταν σαφής: «πολύ δύσκολα. Πρέπει να έχεις ταλέντο. Διαφορετικά όλοι θα πετυχαίναμε πολύ εύκολα και γρήγορα και θα ζούσαμε σε έναν κόσμου όπου απλώς όλοι θα δούλευαν όλους και κανείς δεν θα παρήγαγε. Αρα δεν θα είχε καμία αξία το ταλέντο αυτό…
«Συνταγή» για πετυχημένο «δούλεμα»
Οι άνθρωποι που δουλεύουν τον κόσμο με επιτυχία έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:
- Υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης. Αναγνωρίζουν γρήγορα το κλίμα που επικρατεί δίπλα τους, νιώθουν τις ανάγκες των διπλανών τους.
- Εχουν πειθώ σε τέτοιο σημείο που πιστεύουν και οι ίδιοι αυτά που λένε και που ζούνε, με αποτέλεσμα ποτέ να μην πέφτουν σε αντιφάσεις. Είναι όμως συνειδητή επιλογή, διαφορετικά αυτό θα λεγόταν κάτι σαν σχιζοφρένεια.
- Ξέρουν να ιεραρχούν τις προτεραιότητες. Ασχολούνται μόνο με τα σημαντικά.
- Σημαντικά θεωρούνται μόνο όσα τελικά θα ωφελήσουν τους ίδιους ή θα τους αναδείξουν ακόμα και αν ευνοήσουν κάποιον ή κάποιους άλλους ταυτόχρονα.
- Δεν έχουν σκοπό να κάνουν κακό σε κανέναν, ούτε είναι άνθρωποι της ίντριγκας. Εχουν μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, έχουν μεγάλη αυτοπεποίθηση, δεν είναι ανασφαλείς. Απλά ξέρουν να χρησιμοποιούν τους άλλους ή το σύστημα προς όφελός τους.
- Δεν προκαλούν συγκρούσεις. Είναι αγαπητοί σχεδόν με όλους.
- Εμφανίζονται συνεχώς με νέες ιδέες.
- Εχουν πολύ περισσότερο χρόνο από τον μέσο εργαζόμενο, λόγω της ικανότητας να ιεραρχούν τις προτεραιότητες, να χρησιμοποιούν τους άλλους και να ασχολούνται μόνο με ότι πραγματικά αξίζει για τον σκοπό τους: να αναδειχθούν.
- Είναι πολύ κοινωνικοί, ευγενικοί, εξυπηρετικοί και μπορεί να σας βοηθήσουν σε μία δύσκολη στιγμή. Τους αρέσει να επιβεβαιώνουν στο περιβάλλον τους ότι έχουν δύναμη, γνωριμίες και ικανότητες. Ξέρουν, όμως, πως θα αποφύγουν να βοηθήσουν κάποιον όταν δεν μπορούν…
- Σου λένε πάντα αυτά που θες να ακούσεις, φοράνε και συμπεριφέρονται όπως θες να τους βλέπεις.
- Δεν είναι, όμως, γλύφτες και γλοιώδεις, όπως οι ανασφαλείς. Δεν θα τρέξουν να συμφωνήσουν με την άποψη του αφεντικού, όπως θα κάνουν άλλοι. Αλλά μπορεί να κάνουν κάτι άλλο: Αφού μιλήσει το αφεντικό και κάποιοι συμφωνήσουν μαζί του, τότε εμφανίζεται με μία συμπληρωματική ιδέα που «κολλάει» ή που ενισχύει την άποψη του ανωτέρου. Η πιο πετυχημένη παρέμβαση είναι όταν αρχικά η πρότασή τους μοιάζει να έρχεται σε αντίθεση με εκείνη του αφεντικού. Αλλά στη συνέχεια το φέρνουν έτσι που το αφεντικό νοιώθει δικαιωμένος για την ιδέα που είπε στην αρχή. Ετσι, ο «δουλευταράς» κέρδισε πόντους, άδειασε τους υπόλοιπους και έφυγε από την σύσκεψη χωρίς στην ουσία να συμβάλει σε τίποτα…
- Σε αντίθεση με τους «φελλούς», τους «γλύφτες» και τους ανασφαλείς, είναι πολύ αποτελεσματικοί, αλλά μόνο όταν χρειάζεται.
- Εχουν όραμα και στρατηγική. Οχι απαραίτητα καλύτερα από ό,τι οι «υπηρέτες» τους.
«Οπως καταλαβαίνεις, νέε μου, όλα αυτά είναι χαρίσματα που δεν μπορεί να τα έχει όλος ο κόσμος. Για αυτό υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν και άλλοι που «δουλεύουν» Και οι δύο ομάδες έχουν ανάγκη η μία την άλλη για να υπάρχουν. Η πρώτη βρίσκει δουλειά και πεδίο δράσης. Η δεύτερη βρίσκει πεδίο καταξίωσης», είπε.
Και αν κάποιος δεν έχει όλα αυτά τα ταλέντα, πως μπορεί να πάει μπροστά; Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ακολουθήσει κάποιος το γνωστό, το δύσκολο, αλλά και σίγουρο μονοπάτι, το οποίο θα τον οδηγήσει μέχρι ένα σημείο. Μπορεί να τον οδηγήσει στην κορυφή, αλλά χρειάζεται τύχη, ευνοϊκές συγκυρίες, ρίσκο και εκμετάλλευση ευκαιριών στο σωστό χρόνο.
Οι οδηγίες για το «σίγουρο» μονοπάτι είναι:
- Εξειδίκευση, αλλά ταυτόχρονη ενημέρωση για τα πάντα. Πρέπει να έχεις άποψη. Να παρακολουθείς τις εξελίξεις και να συνεχίζεις να μαθαίνεις.
- Απαγορεύεται να είσαι μονόχνωτος. Η κοινωνικότητα και η δικτύωση θα παίξει μεγάλο ρόλο στην πορεία.
- Ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
- Να είσαι ευτυχισμένος από την προσωπική – οικογενειακή ζωή.
- Να έχεις αυτοπεποίθηση.
- Να είσαι συνεπής και αποτελεσματικός
- Να ξέρεις το πότε και το πως να λες όχι.
- Να είσαι ευέλικτος
- Να νιώθεις προσωρινός σε αυτή τη θέση ή την εργασία, διότι σου αξίζει κάτι καλύτερο και συνεχώς να ψάχνεις και να επιδιώκεις για αυτό.
- Να συγκρίνεις τον εαυτό σου κάθε μέρα με τον χθεσινό εαυτό σου.
- Να βάζεις επιτεύξιμους στόχους
- Να φροντίζεις πάντα να έχεις σημεία διαφυγής. Για παράδειγμα, ποτέ μην έρθεις σε σύγκρουση με το εργασιακό περιβάλλον, αν δεν έχεις βρει μια θέση να σε περιμένει κάπου αλλού.
- Δοκίμασε μήπως είχε γεννηθεί επιχειρηματίας. Διότι όσοι γεννιούνται επιχειρηματίες δεν θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν καταξιωμένα στελέχη, ούτε οι «υπάλληλοι του μήνα ή της χρονιάς».
- Τέλος, βάλε σε εφαρμογή ό,τι έμαθες στο μάθημα. Κάνε όλη τη θεωρία πράξη. Εξάλλου γιατί σπούδασες αυτό το αντικείμενο;
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται τόσο απλά, εύκολα και αυτονόητα, αλλά ύστερα από 18 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας καθημερινά διαπιστώνω πόσο σοφά ήταν τα λόγια του και πόσο δύσκολη είναι η εφαρμογή της θεωρίας στην πράξη.
Δυστυχώς, ο καθηγητής μου δεν ζει πια. Υπάρχει όμως στο μυαλό των μαθητών του που σήμερα είναι λαμπροί επιστήμονες, επιχειρηματίες και καταξιωμένα στελέχη σε πολυεθνικούς κολοσσούς ανά τον πλανήτη. Κάποιοι από αυτούς ξέρουν να δουλεύουν, κάποιοι ξέρουν να «δουλεύουν» τους άλλους. Το θέμα είναι ότι σε όποιον είχε πει στην τάξη «εσύ παιδί μου θα πας μπροστά». Και πήγε. Ο καθένας με τον τρόπο του. Και το είχε πει στους περισσότερους.
Ελπίζω να σας άρεσε η περιγραφή της ανάμνησης αυτής και κάποιους να βοήθησε ή να προβλημάτισε.
Πηγή: newspark.eu
